Istotnym miejscem dla duchowości kamedulskiej jest cela. Wyraża to Mała Reguła Mistrza Romualda, rozpoczynająca się od słów: „Przebywaj w celi jak w raju”.
Kiedy św. Romuald założył Erem w Camaldoli i odchodził stamtąd, by umrzeć w Val di Castro, pozostawił swoim uczniom tylko taki nakaz, by milczeli, pościli i przebywali w celach. Także na licznych wizerunkach święty Romuald jest przedstawiany z malutkim kościółkiem w ręku, który symbolizuje celę. Cela (od łacińskiego słowa niebo)jest przede wszystkim miejscem pracy duchowej: słuchania Słowa Bożego, rozważania Go, modlitwy, kontemplacji, studium, medytacji. Ma być przestrzenią spotykania się z Bogiem w codzienności życia i w sanktuarium sumienia. Oczywiście, że nie jest możliwe nieustanne przebywanie w celi – trzeba wychodzić do rozmaitych prac i obowiązków, ale ważne jest pragnienie powracania do niej, gdy tylko to możliwe, ukochanie jej ciszy i samotności.
Cela jest miejscem naszego sam na sam przed obliczem Boga. Tu się modlimy, pracujemy, tu odmawiamy część Liturgii Godzin. Jest to przestrzeń samotności, gdzie nie wchodzą inne mniszki, gdzie zachowujemy głęboką ciszę.
Także na licznych wizerunkach święty Romuald jest przedstawiany z malutkim kościółkiem w ręku, który symbolizuje celę.
Cela jest miejscem naszego sam na sam przed obliczem Boga. Tu się modlimy, pracujemy, tu odmawiamy część Liturgii Godzin. Jest to przestrzeń samotności, gdzie nie wchodzą inne mniszki, gdzie zachowujemy głęboką ciszę. 