Doświadczenie wieków uczy, że w życiu, które upływa w ciszy i odosobnieniu, bardzo ważna jest praca fizyczna, zwłaszcza wśród przyrody. Od wiosny do jesieni wiele czasu spędzamy, uprawiając nasz ogród i troszcząc się o zieleń wokół klasztoru. Jest to forma ascezy, bo łączy się z wysiłkiem fizycznym, ale zarazem jest to forma solidarności z wszystkimi, którzy ciężką pracą swych rąk zdobywają codzienne pożywienie. Jednocześnie praca w ogrodzie daje dużo radości i wytchnienia w trudzie duchowym, jaki się nieraz łączy z modlitwą i stałą formacją.