Idąc dalej za Grotę dochodzimy do Katakumb – naszego klasztornego cmentarza, gdzie spoczywają Siostry, które wyprzedziły nas w drodze do Wieczności. Ich Obecność wśród nas przypomina nam nieustannie, że jesteśmy tu tylko przychodniami, dążącymi do prawdziwej ojczyzny. Śmierć w naszych zwyczajach przeżywamy jako wejście na Gody Baranka, jako dopełnienie ślubów monastycznych. Dlatego bliskość naszych zmarłych Sióstr i pamięć o śmierci nie jest dla nas powodem do smutku i lęku, lecz raczej nadziei i poczucia odpowiedzialności za JAKOŚĆ życia.
Idąc dalej za Grotę dochodzimy do Katakumb – naszego klasztornego cmentarza, gdzie spoczywają Siostry, które wyprzedziły nas w drodze do Wieczności. Ich Obecność wśród nas przypomina nam nieustannie, że jesteśmy tu tylko przychodniami, dążącymi do prawdziwej ojczyzny. Śmierć w naszych zwyczajach przeżywamy
jako wejście na Gody Baranka, jako dopełnienie ślubów monastycznych. Dlatego bliskość naszych zmarłych Sióstr i pamięć o śmierci nie jest dla nas powodem do smutku i lęku, lecz raczej nadziei i poczucia odpowiedzialności za JAKOŚĆ życia.
